De terugweg

Na Constanza hebben we besloten om geleidelijk terug te rijden. We hebben nog wel verschillende dingen op de route liggen, maar we pakken ook de makkelijke weg (snelweg) De eerste stop is boekarest. We willen het paleis van Ceausescu bezoeken. Er is een camping in Boekarest en vanaf daar zou het ongeveer 10 kilometer naar het centrum zijn. Dat is op de fiets wel te doen. Boekarest (zoals zovele andere) is geen fietsstad. Er zijn weinig fietspaden, op kruisingen en drukke plekken al helemaal niet. De automobilisten zijn niet aan fietsers gewend en het is er druk. Na een spannende fietstocht (stoep op stoep af) bereiken we het paleis. En dat is GROOT!! Het is mooi; bijna alles is van marmer en het is groot. Ongeveer 3000 kamers waarvan nog niet eens alles af is. De rondleiding was de moeite waard en we hebben veel gezien. Maarja eerlijk is eerlijk: wat is het groot. Den volgende dag zijn we uit boekarest vertrokken. Na het paleis valt er niet zoveel meer te zienen het is ook een beetje gevaarlijk op de fiets.

We gaan naar Sibiu via de route Transfagarasan. Dat is de route die door Top-gear uitgeroepen is tot mooiste route en dat is ie ook wel. Het eerste stuk klimt geleidelijk naar een hoogte van 900 meter. Op die hoogte ligt een groot meer tussen de bergen waar je omheen rijdt. Daarna wordt het steiler en klimt de weg uiteindelijk naar een hoogte van 2080 meter. Het hoogste punt van onze reis. Op die hoogte groeien ook bijna geen bomen, her is er koud en het waait. Maar het uitzicht is wel fantastisch. Aan de andere kant daalt de weg vrij snel en vanaf daar is het nog een dik uur naar Sibiu.

Net buiten Sibiu is ook een kleine camping bij een priester achter in de tuin. Er zouden nog 2 Nederlandse campers komen en met een beetje passen en meten konden we er toch bij. De andere gasten hadden in het verleden veel humanitaire hulp verleent daar en daarom was het feest dat weekend en wij waren ook uitgenodigd. Er werd een varken geslacht en ja eerlijk is eerlijk, ik had zoiets eigenlijk ook nog nooit gezien, dus van de stad bekijken kwam die dag ook niet veel terecht. Het klein maken van het varken nam nog een halve dag is beslag, maar 's middags lag ie dan toch op de bbq. Er waren nog meer mensen uitgenodigd en het was heel gezellig. De volgende dag zijn we alsnog naar Sibiu gegaan. Omdat we daar zo gastvrij werden ontvangen en Annabel een flinke groeispurt heeft gehad hebben we daar nog een tas met kleren achter gelaten, zodat we ook iets terug kunnen doen.

Vanuit Sibiu zijn we de volgende dag vertrokken om de route trans-alpine te rijden. Ook dat is een mooie route. Niet zo hoog en zo steil, toch nog wel 1600 meter en heel mooi. Aan de andere kant van de berg splitst de weg en omdat wij richting Timisoara gaan, wijken we van de officiele route af. Dat werd spannend. De officiele route was vanaf daar verboden voor 3,5 ton, maar de vrachtwagenroute werd een grindpad naar boven. Leuk en spannend rijden en blij dat we een sterke auto hebben met grote wielen.

De volgende dag in Timisoara nog even langs opa. Ook dat was gezellig. De reis een beetje doorgesproken en nog een paar laatste boodschappen en toen na 4 weken Roemenie weer uit.

De grensovergang verliep zonder al te veel problemen en een vignet voor Hongarije was ook zo geregeld. De volgende stop wordt Szeged. Aangezien er al een tijd, ongeveer vanaf de zwarte zee, een extra geluid uit de aandrijflijn, vooral bij hogere snelheden, besluiten we toch maar een te kijken. De achterwielen opgekrikt en draaien maar. Het euvel is vrij snel gevonden; het is het lager van de ingaande as van de verdeelbak is kapot. Wat nu?? Aangezien het nog 1500 kilometer naar huis is vinden we het te riskant om door te rijden en halverwege op de vluchtstrook te komen staan en ook om niet meer schade aan de bak te veroorzaken besluiten we het te laten repareren.